ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Νέα εποχή, νέα τουριστικά πρότυπα

Katia Antoniadi

Το παράδειγμα της Δάφνης

Παράλληλα με την όψιμη στροφή της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Τουρισμού προς ένα νέο τύπο τουρισμού, που θα δίνει έμφαση στον πολιτισμό, το περιβάλλον και τις δραστηριότητες, αυτόνομα έχουν αρχίσει να αναπτύσσονται ιδιωτικές πρωτοβουλίες που κάνουν ακριβώς αυτό: επικεντρώνονται στα συγκριτικά πλεονεκτήματα που ο τόπος τους παρέχει.

Η Δάφνη Μαυρομμάτη δεν είναι νεοεισελθείσα στον τομέα του τουρισμού· από το 1996 παρατηρεί τους γονείς της να αναπτύσσουν το μικρό ξενοδοχείο τους στη Συκιά Κορινθίας και βοηθάει όσο μπορεί με τις καθημερινές ευθύνες της οικογενειακής επιχείρησης. Έπειτα από ένα μικρό διάστημα που πέρασε στην Αυστρία επισκεπτόμενη απομακρυσμένες φάρμες και οικολογικά πανδοχεία στην εξοχή, αποφάσισε να δώσει μια νέα κατεύθυνση στην φιλοξενία των δικών της πελατών. Έτσι, το 2006 ανέλαβε να “τρέξει” η ίδια το ξενοδοχείο. Ξεκίνησε να συνεργάζεται με τοπικούς παραγωγούς για να προμηθεύει το “κελάρι” του “Daphne’s Club Hotel” με ντόπια τυριά κι αλλαντικά, βιολογικά αυγά και γάλα, ενώ έμαθε να ζυμώνει μόνη της το σπιτικό ψωμί, τα γλυκά και τα κέηκ που προσφέρει. Τοποθέτησε πολύχρωμους κάδους μπροστά από τα διαμερίσματα των φιλοξενούμενων, σε μια προσπάθεια να ενθαρρύνει ακόμα και κατά τη διάρκεια των διακοπών την ανακύκλωση συσκευασιών, αγόρασε μια «στρατιά» ποδήλατα τα οποία παρέχει χωρίς χρέωση στους πελάτες της και κυνήγησε κάθε απαραίτητο πρόγραμμα οικολογικής πιστοποίησης, όπως το Green Key.

Εκτός από την “πράσινη” στροφή που πήρε ούσα στο τιμόνι του ξενοδοχείου, άρχισε να βλέπει διαφορετικά και όλη τη διαδικασία φιλοξενίας των επισκεπτών της: «Δημιούργησα με μεγάλη βιβλιοθήκη με τίτλους σε 7 ξένες γλώσσες. Έφτιαξα μια παιδική χαρά με τα στοιχειώδη παιχνίδια για τα παιδάκια των επισκεπτών. Επίσης, μιας και είμαι νέα μαμά η ίδια και γνωρίζω, πια, από πρώτο χέρι πώς είναι να ταξιδεύεις με ένα μωρό στην αγκαλιά, προμηθεύτηκα όλα τα απαραίτητα για να εξυπηρετήσω τους γονείς -βρεφικές κούνιες, αποστειρωτές, κουβερτάκια, ακόμα και μαξιλάρια θηλασμού…». Για να κάνει την παραμονή των επισκεπτών της πιο ενδιαφέρουσα, διοργανώνει συχνά θεματικά σεμινάρια στα οποία μπορούν να συμμετέχουν οι πελάτες του ξενοδοχείου, αλλά και απλοί περαστικοί και ντόπιοι. «Έχουμε κάνει σεμινάριο συλλογής μήλων και εν συνεχεία φτιάξαμε μηλόπιτες. Έχω καλέσει δασκάλους γιόγκα και έχουμε κάνει και workshop αρωματοθεραπείας και χορού της κοιλιάς… Θέληση και φαντασία να υπάρχει!».

Η επέκταση της τουριστικής περιόδου

Αν και η ευρύτερη περιοχή του Ξυλοκάστρου προσφέρεται για δωδεκάμηνο τουρισμό, η Δάφνη -όπως και τα περισσότερα ξενοδοχεία της περιοχής- δεν έχει επισκέπτες όλο το χρόνο. «Για την ακρίβεια, κλείνω εντελώς για κάποιους μήνες και ανοίγω στις αρχές της Άνοιξης -εκτός κι αν υπάρξει σημαντική ζήτηση μέσα στον χειμώνα, οπότε ανοίγω και πάλι για λίγο καιρό”. Όπως λέει, η υποδομή για την ανάπτυξη του δωδεκάμηνου τουρισμού στη χώρα μας υπάρχει· αυτό που λείπει είναι η πραγματική βούληση της Πολιτείας ν’ αναλάβει κάποιες επιπλέον ευθύνες προς αυτή την κατεύθυνση. «Δεν χρειάζεται πολλή σκέψη, ούτε ριζοσπαστικές επιλογές. Αν, ας πούμε, οι αρχαιολογικοί χώροι έμεναν ανοιχτοί λίγο περισσότερο -κι όχι να κλείνουν στις 4 το απόγευμα, λόγω έλλειψης πόρων και προσωπικού- αυτό θα ήταν μια καλή αρχή…».

“Πρέπει ο καθένας από μας να γνωρίζει τι είναι αυτό που προσφέρει στον επισκέπτη και να στηρίξει την επιλογή του» παρατηρεί ο Δάφνη.« Άλλα ξενοδοχεία προσφέρουν πολυτέλεια, άλλα εξαιρετική τοποθεσία, άλλα προσφέρουν δωμάτια με θάλασσα που… σκάει στην πόρτα σου. Εμείς εδώ προσφέρουμε σπιτική θαλπωρή, ποιοτικό παραδοσιακό φαγητό, περιβαλλοντική συνέπεια και την αίσθηση ότι βρίσκεσαι σε σπίτι φίλων. Και αυτό, νομίζω, έχει εκτιμηθεί από τους πελάτες μας -που είναι, τελικά, και το ζητούμενο».