ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

«Υγρό χρυσάφι» από τη… Μάνη

Ioanna Fotiadi

Σάββατο και απόβραδο, σε ένα καφέ της Oranienburger Strasse, συναντήθηκα με τον  Διονύση Μπάφη. Ο πολυμήχανος Μανιάτης δε μου διηγήθηκε μια ιστορία «αναγκαστικής» μετανάστευσης, αλλά μια ιστορία… επιτυχίας! Έχοντας υπακούσει στο επιχειρηματικό του «δαιμόνιο» και μετά από πολλές εργατοώρες, ο 32χρονος Διονύσης, σήμερα, χαμογελάει κρατώντας στα χέρια του τη «ΜΑΙΝΙ», «το υγρό χρυσάφι».

Πριν πέντε χρόνια, προτού διαφανούν οι πρώτες «υποψίες» κρίσης, ο Διονύσης αποφασίζει να διακόψει την πορεία του στον ακμάζοντα τότε διαφημιστικό κλάδο και να μετακομίσει στο Βερολίνο, «την πρώτη φορά που το επισκέφθηκα, ένιωσα ότι ήταν η κατάλληλη πόλη για μένα». Είχε βρει ήδη δουλειά στη ειδικότητα του, ωστόσο, συν τω χρόνω, του γεννήθηκε η ανάγκη για «κάτι» δικό του. «Είχα εμπειρία δέκα ετών στη διαφήμιση, έναν χώρο όχι αγγελικά πλασμένο» ομολογεί «θέλησα να αξιοποιήσω αυτό που ήξερα καλύτερα: την προώθηση, αυτή τη φορά, όμως, στόχος μου ήταν να προβάλω στους καταναλωτές ένα προϊόν, για την υψηλή ποιότητα του οποίου ήμουν πεπεισμένος». Η επιλογή του έχει μια νοσταλγική γεύση, καθώς συνδέεται με τον παράδεισο των παιδικών του χρόνων- τη Μάνη.

«Ανάτρεξα στις πρώτες μου μνήμες, τότε που ο παππούς μας έστελνε τους τενεκέδες με το λάδι από το χωριό» θυμάται. «Μανιάτης» όνομα και πράγμα, ο Διονύσης αρχίζει με πείσμα και πίστη, να επεξεργάζεται την ιδέα. «Έμεινα ηθελημένα εκτός αγοράς περίπου εννιά μήνες, έτσι είχα τη δυνατότητα να βάλω τις σκέψεις μου σε μια σειρά: έκανα έρευνα αγοράς στη Γερμανία, ήρθα σε επαφή με παραγωγούς στη Μάνη και αναζήτησα πόρους». Στο πλάι του, ένας Ελληνας (Γιάννης Βαρελάς)  και τρεις Γερμανοί (Miki Hermer, Nils Wagner, Ronny Parzwahl) συνεργάτες. «Σε αυτό το μπουκαλάκι συνδυάσαμε τα καλά χαρακτηριστικά των δύο λαών» μου λέει καθώς μου δείχνει τις δύο εξαιρετικά καλαίσθητες συσκευασίες «γι’αυτό άλλωστε λέω στους Γερμανούς: Greek product- Berlin soul». Το πρωτότυπο design είναι δικής του εμπνεύσεως, η κατασκευή του μπουκαλιού από λευκοσίδερο γίνεται στη Γερμανία και το περιεχόμενο, έξτρα παρθένο ελαιόλαδο- συμβατικό και βιολογικό-  από τα λιόδεντρα με κορωναϊκη ποικιλία της Μεσσηνιακής Μάνης. Η, δε, επωνυμία παραπέμπει στο κάστρο Μαϊνι, από το οποίο πήρε το όνομα της η περιοχή.  «Η εταιρεία είναι γερμανική» επισημαίνει ο Διονύσης «για να την ιδρύσω χρειάστηκε μοναχά μια… υπογραφή».

“Ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα”

«Άσος» στο μανίκι του Διονύση είναι η ίδια η καταγωγή του από την όμορφη Καρδαμύλη. «Κατέβηκα στο χωριό και μίλησα με ανθρώπους του χώρου που με γνωρίζουν από πιτσιρικά: δοκίμασα λάδι από πολλούς παραγωγούς». Φυσικά, ο Διονύσης ήρθε αντιμέτωπος με την επιφυλακτικότητα των παραγωγών, που δύσκολα αλλάζουν συνήθειες και πρακτικές. «Την πρώτη μας φορά, στα τέλη του 2009, παρήγγειλα 7.000 μπουκάλια και συνεργάστηκα με δύο παραγωγούς». Κατά την εμφιάλωση και την συσκευασία ο Διονύσης ήταν παρών στο ελαιοτριβείο της περιοχής.  «Σήκωσα μανίκια και ανέλαβα… δράση». Τα μπουκάλια με το πολύτιμο «φορτίο» έφταναν στη Γερμανία κυριολεκτικά ως… λαθρεπιβάτες σε φορτηγά μεταφορικών εταιρειών. «Ήμασταν σε συνεχή επικοινωνία και το δρομολογούσαμε ανάλογα με τα δρομολόγια τους και τον κενό χώρο στα οχήματα». Στην προσωπική επαφή στηρίζεται εξίσου και η διάθεση του προϊόντος: «βρίσκεται στα ράφια 30 καταστημάτων στο Βερολίνο και σε δύο στο Αμβούργο, που τα έχω επιλέξει ένα ένα ο ίδιος προσωπικά». Τη «ΜΑΙΝΙ» την βρίσκουμε και σε βιολογικές λαϊκές, ενώ υπάρχει πάντοτε η δυνατότητα της online παραγγελίας εντός Γερμανίας από το www.inoilwetrust.de.

Η «ΜΑΙΝΙ» κερδίζει, όπως επισημαίνει, ο Διονύσης, στα «σημεία». «Αφιλτράριστο, θολό, περισσότερο πράσινο παρά ξανθό, που διατηρεί, ωστόσο, όλα τα θρεπτικά του συστατικά». Καθώς ως γεύση είναι ιδιαίτερα έντονη η υιοθέτηση του από τους Γερμανούς καταναλωτές αποτέλεσε ένα στοίχημα, το οποίο μέχρι στιγμής ο Διονύσης φαίνεται να κερδίζει. Το ελαιόλαδο έχουν φιλοξενήσει πολλά sites  υψηλής γαστρονομίας, ενώ δεν είναι λίγοι και οι σεφ που το επιλέγουν για τα πιο… απαιτητικά τους πιάτα.  «Μετά από τρία χρόνια τα 7.000 μπουκάλια έχουν πια εξαντληθεί» επισημαίνει ο Διονύσης. «Πάμε αργά, αλλά σταθερά» προσθέτει ο 32χρονος, που παράλληλα εργάζεται και ως designer.

Επόμενα βήματα

«Η τεχνοτροπία του μπουκαλιού είναι τέτοια, που επιτρέπει να επαναχρησιμοποιηθεί έως και δέκα φορές» εξηγεί ο Διονύσης. Την  ευαίσθητη «χορδή» των Γερμανών, την οικολογία, θα αγγίξει και έτερη η ιδέα του Διονύση, η συλλογή, δηλαδή, του τηγανέλαιου. Άλλωστε, η δημιουργικότητα του πολυμήχανου Μανιάτη,  δε σταματάει εδώ. Δείγμα γραφής έδωσε και με τις συσκευασίες δώρου, όπου πλάι στα μισόλιτρα λάδια προσέθεσε συνταγές «κομμένες και ραμμένες» στις γερμανικές γεύσεις, όπως και ένα μπουκάλι βερολινέζικης Βότκας HELD, «η οποία χρησιμεύει και στη μαγειρική, αλλά οι Γερμανοί δεν το ξέρουν!»

«Σκέφτομαι τη δημιουργία διάφορων υποπροϊόντων λαδιού: όπως scrub με ελαιόλαδο και μαύρη ζάχαρη, αλλά και λιπαντικού». Τα σχέδια επεκτείνονται: «θα ήθελα σιγά σιγά να προωθήσω και άλλα μοναδικά προϊόντα της περιοχής, όπως λουκάνικο με πορτοκάλι, βασιλικό πολτό κ.α.». Ωστόσο, προς το παρόν προέχει η επόμενη «φουρνιά». «Αυτή τη φορά θα παραγγείλουμε 15.000 μπουκάλια» αναφέρει με πεποίθηση. «Θέλω να αναβαθμίσουμε έτι περαιτέρω το προϊόν και φυσικά να αποπληρώσω το δάνειο που έχω πάρει».  Ωστόσο, το κέρδος αυτό καθεαυτό δε μοιάζει να είναι ο στόχος του Διονύση. «Ξέρω ότι το εγχείρημα μου είναι ουτοπικό, πολλοί με θεωρούν τρελό» παραδέχεται «όμως για τα όνειρά μας ζούμε».