ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

Ότο Ρεχάγκελ: “Όπως τότε που η ομάδα μας ήταν μία γροθιά…”

Elina Makri

O αγαπητός Γερμανός, πρώην προπονητής της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου, Ότο Ρεχάγκελ, επέστρεψε τον Μάρτιο για λίγο στην Ελλάδα, με σκοπό να μεσολαβήσει στην προσπάθεια βελτίωσης των ελληνογερμανικών σχέσεων.  Τον συναντήσαμε για να μας πει τη δική του εκδοχή της επίσκεψης στη χώρα και επί τη ευκαιρία, τη δική του συνταγή ώστε να κερδίσει, αυτή τη φορά, η ευρωπαϊκή ομάδα.

Στην εκδήλωση που διοργάνωσαν το Ίδρυμα Konrad Adenauer, η εφημερίδα SportDay και το Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων του Παντείου Πανεπιστημίου, μεταξύ άλλων, το παρόν έδωσαν η Γενική Γραμματέας Αθλητισμού, Κυριακή Γιαννακίδου , ο Κοινοβουλευτικός Υφυπουργός Εργασίας της Γερμανίας και Εντεταλμένος της Ελληνογερμανικής Συνέλευσης , Χανς Χοακίμ Φούχτελ, ο Πρέσβης της Γερμανίας στην Αθήνα, Βόλφγκανγκ Ντόλτ και ο γνωστός Έλληνας αθλητικογράφος Χρήστος Σωτηρακόπουλος.

Ο Χρήστος Σωτηρακόπουλος, καλωσορίζοντας τον Ότο Ρεχάγκελ, εξήρε τη σημασία του ποδοσφαίρου σε παγκόσμιο επίπεδο αλλά και το αντίκτυπο του στην κοινωνία και την πολιτική. “Γνωρίζετε ότι η διεθνής ποδοσφαιρική ομοσπονδία FIFA έχει περισσότερα μέλη από τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών; Όταν ο Ότο Ρεχάγκελ ανέλαβε την Ελλάδα, βρισκόμασταν στην 56^η θέση στην παγκόσμια κατάταξη της FIFA, εμείς ήμασταν συμβιβασμένοι με τη μετριότητα. Ο ίδιος δε συμβιβαζόταν με την ιδέα της μετριότητας. Όταν τους αποχαιρέτισε το καλοκαίρι του 2010, η Ελλάδα βρισκόταν σταθερά στις πρώτες θέσεις της παγκόσμιας κατάταξης. Αυτό που άφησε ως κληρονομιά πίσω του, αθλητικά, είναι σημαντικό, κοινωνικά όμως, από το 2010 και μετά, επειδή είμαστε στην περίοδο της κρίσης, χωρίς αμφιβολία, είναι ανεκτίμητο. Ο Ότο Ρεχάγκελ μας υπενθύμισε ότι με σκληρή δουλειά, προσήλωση στο στόχο και κυρίως ομαδικότητα, τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο, και αυτό είναι ένα κοινωνικό μήνυμα και όχι μόνο αθλητικό”.

-Κύριε Ρεχάγκελ, πολλοί θαυμαστές σας, απλός κόσμος, ποδοσφαιρόφιλοι, όταν έμαθαν ότι μεσολαβήσατε επειδή σας το ζήτησαν πολιτικά πρόσωπα, ήρθαν σε αμήχανη, δύσκολη θέση. Αν τους είχατε μπροστά σας, τι θα τους λέγατε;

-Επειδή πολλοί λένε την ιστορία με το δικό τους τρόπο, θα πω και εγώ πώς έγινε αυτή η πρόσκληση. Βρισκόμουν στο Βερολίνο, ως μέλος της Επιτροπής που ψηφίζει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας της Γερμανίας. Σε αυτή την Επιτροπή, πέρα από τους πολιτικούς συμμετέχουν και κάποιες άλλες προσωπικότητες. Ήμουν μέλος της Επιτροπής, και σε κάποια στιγμή με πλησιάζει η Καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ και μου λέει, «εσείς κ. Ρεχάγκελ που ζήσατε τόσα χρόνια στην Ελλάδα, να σας συστήσω τον Υπουργό κ. Φούχτελ, ο οποίος είναι εντεταλμένος μου για ζητήματα που άπτονται της Ελλάδος» ε, και όταν η Καγκελάριος μου είπε περί τίνος πρόκειται και άκουσα και τον κ. Φούχτελ, δεν μπόρεσα να αρνηθώ. Ήταν κάτι αυθόρμητο αλλά και μία πολύ καλή ευκαιρία να ξανάρθω στην Ελλάδα.

-Το έργο που σας ζητήθηκε να κάνετε στην Ελλάδα, να μεσολαβήσετε για τις ελληνογερμανικές σχέσεις, θα το κάνετε και στη Γερμανία, να πείτε και μια καλή κουβέντα για τους Έλληνες στη Γερμανία;

–Αυτό δε χρειάζεται να μου ζητηθεί! Το έκανα ανέκαθεν, να σχολιάζω θετικά την Ελλάδα.Αυτές τις στρεβλώσεις στις ελληνογερμανικές σχέσεις, εγώ, ζώντας στη Γερμανία, με τους Έλληνες γείτονες, φίλους και συνεργάτες μου, δεν τις  έχει βιώσει ποτέ, δεν έχει αλλάξει τίποτα.

-Καταφέρατε να δουλέψετε και να συνεργαστείτε από ηγετική θέση με τους Έλληνες, ως αρχηγός. Ποιο πιστεύετε ότι ήταν το χαρακτηριστικό που αγάπησαν σε εσάς οι νεαροί τότε παίκτες και θα συμβουλεύατε σήμερα Γερμανούς και ‘Έλληνες πολιτικούς να υιοθετήσουν όταν απευθύνονται στο λαό… για να μιλήσουν στην καρδιά των Ελλήνων.

–Την καρδιά και την ψυχή των ανθρώπων την προσεγγίζεις όπως όλων των ανθρώπων, όχι μόνο των Ελλήνων, με τον ίδιο τρόπο. Πρέπει να αγαπάς το συνάνθρωπο σου. Οι παίκτες μου καταλάβαιναν ότι ήμουν έμπειρος, καταρτισμένος στον τομέα μου και από την άλλη ήμουν καλοπροαίρετος. Αγαπούσα την ομάδα και αυτή η αγάπη, η ψυχική συνοχή, υπήρχε και χωρίς να υπάρχει επιτυχία. Ακόμα και στην αποτυχία, υπήρχε η ψυχική σύνδεση και καταλαβαίνανε ότι ήμουν ειλικρινής, τους αγαπούσα. Άρα, χρειάζεται να είσαι ειλικρινής και να σέβεσαι το συνάνθρωπο σου και ασφαλώς δεν μπορείς να πας σε ένα ομαδικό σύνολο όπως είναι μία ποδοσφαιρική ομάδα, και να πεις, για να δω τι ευχάριστο μπορούν να μου προσφέρουν οι παίκτες μου. Θα πρέπει εσύ να είσαι ο κινητήριος μοχλός και να συνεισφέρεις στο να αποδώσει η ομάδα.

-Τι λέτε, θα κερδίσει η ευρωπαϊκή ομάδα; Αν βλέπαμε την Ευρωπαϊκή Ένωση σαν ομάδα;

– Αν όλοι οι άνθρωποι καθίσουν σε ένα τραπέζι και επιδιώξουν μία πραγματική λύση, ναι! Και όπως και στην προπόνηση, μπορεί να υπάρξει διένεξη μεταξύ προπονητή και αθλητή, έτσι μπορεί να υπάρξει και τώρα, μια δύσκολη ομάδα. Όμως τότε, η ομάδα μας ήταν μία γροθιά. Και τώρα αυτό χρειάζεται, να είναι όλοι, εταίροι και λαοί ενωμένοι.

Δίπλα στον Ότο Ρεχάγκελ καθόταν ένα από τα παιδιά της Εθνικής του 2004, ο Στέλιος Γιαννακόπουλος, ο οποίος έθεσε με τη σειρά του, το σημερινό πλαίσιο συνεύρεσης με τον «coach» του .

-Σου έχει δημιουργήσει αμηχανία, ότι βρίσκεσαι στην εκδήλωση μαζί με ένα Γερμανό πολιτικό τον Χανς Χοακίμ Φούχτελ;  Ένας εκ των θαυμαστών του Ότο Ρεχάγκελ, σε σχόλιο του ανέφερε πως ο δρόμος για την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Έχεις δεύτερες σκέψεις για την επίσκεψη του προπονητή σου;

–Επειδή έχω σε τεράστια εκτίμηση τον coach και τον  άνθρωπο Ότο Ρεχάγκελ, και μας έκανε την τιμή να έρθει στην πατρίδα μας, ήταν μία πολύ καλή ευκαιρία να τον δω από κοντά. Τώρα από κει και πέρα, θα πρέπει να δούμε καλοπροαίρετα το ότι τοποθετήθηκε ένας τέτοιος άνθρωπος, ο οποίος έχει αγαπηθεί όσο λίγοι, σε αυτή τη θέση σε αυτή την πολύ ευαίσθητη εποχή για τον καθένα μας. Μην πολιτικοποιήσουμε αυτό που ο coach και τα άλλα παιδιά ζήσαμε και ειπωθούν πράγματα που εμείς δεν πρεσβεύουμε και βέβαια εγώ σαν Έλληνας. Όπως και εσύ και εγώ, και οι φίλοι μου, είμαστε Έλληνες , έχουμε πρόβλημα. Μακάρι το άστρο που ακολουθεί αυτόν τον άνθρωπο που είναι πάρα πολύ σοφός  και η αύρα που έχει, να φέρει καλοτυχία μία κατάσταση που θα ευνοήσει και τους δύο λαούς.

-Χημεία είχατε;

–Είχαμε χημεία, αλληλοσεβασμό και αγάπη..

-Και ποιο χαρακτηριστικό θαυμάσατε σε αυτόν;

–Μας αγαπούσε όλους και το βλέπαμε στα μάτια του. Γιατί ένας ποδοσφαιριστής το εισπράττει κατευθείαν αν ένας προπονητής τον αγαπάει ή όχι και αν τον σέβεται. Το καταλαβαίνει, είναι ένστικτο. Τα παιδιά έπαιζαν και για τον coach, τον αγαπούσαν και το σεβόντουσαν όλοι. Το χαρακτήρα του, τον αυθορμητισμό του, είναι σπαθί, και αυτό ένας ποδοσφαιριστής το εκλαμβάνει και το σέβεται. Είχε φοβερές επιτυχίες, με ομάδες τις οποίες δεν ήταν γραφτό να έχουν επιτυχίες και καλύτερο παράδειγμα από το δικό μας το 2004 δεν μπορεί να υπάρξει!